Column Stella: Nieuw Piepkuiken

Nieuw piepkuiken

„Je gaat haar toch niet meer een kiwi voeren? Belachelijk!” De afkeuring van de andere familieleden spreekt boekdelen over deze tikkeltje ongewone moeder-dochter gewoonte. Ze is inmiddels al dik volwassen maar de zorg voor kinderen gaat nooit over. En in haar met drank doordrenkte studentenbestaan, kan een hap extra vitaminen geen kwaad. „Alleen als je ‘m voor me uitlepelt”, stelt ze plagend als voorwaarde. ’t Is ook nog de jongste, hè?

Zo krijgt ze het elke Pasen voor elkaar dat we chocolade-eieren voor haar verstoppen in de tuin. Als de ene ouder het verzoek afwimpelt met ‘daar ben je nu al járen te oud voor’ dan blijkt de ander deze ‘allang over datum-traditie’ toch nog vol te houden. En ligt
er al een reeds bij de snoepwinkel ingeslagen netje melkchocolade-eieren in de kast. De soort waarvan je zeker weet dat je erg lang bezig bent dat akelige zilverpapier af te peuteren. Maar ze komt er speciaal voor langs en dat is ook fijn.
Aan de andere kant is daar haar oudste zus, die niet kan wachten totdat de tijd rijp is om met haar een- jarige dreumes Pasen op zijn paasbest te vieren. Hij kan nauwelijks lopen en zeker nog geen eieren zoeken, maar ik weet nu al wie hem straks graag bij de hand zal nemen.
Precies, dat gróte piepkuiken.

Uw Stella