Ditjes & Datjes interviewt vriend Lady Di: IK MIS HAAR!

Twintig jaar na haar dood wordt prinses Diana nog altijd gemist. Ook door de wereldberoemde balletchoreograaf Derek Deane. In de aanloop naar zijn voorstellingen van Het Grootste Zwanenmeer ter wereld in Koninklijk theater Carré is het 20 jaar geleden dat The People’s Princess verongelukte in Parijs. „Ik mis haar aanstekelijke lach en haar aura”, zegt Deane in gesprek met Ditjes & Datjes.

Niemand heeft ooit het Zwanenmeer met 100 dansers gemaakt. Een monsterproductie!

„Ik ben enorm trots op de productie en vooral op de reacties van recensenten in China, Nederland en Australië. Het is uniek dat er op deze schaal nog geen andere productie is geweest.”

Hoe bent u in dit vak begonnen?

„Op mijn 17e ging ik naar de Royal Ballet School. Daarna werd ik lid van de Royal Ballet Company en binnen 8 jaar was ik hoofddanser. Ik heb mijn eerste balletten voor het Royal Ballet gechoreografeerd en ging vervolgens 9 jaar lang naar Direct (Engels Nationaal Ballet) en werd choreograaf.”

Hoe verliep uw eerste ontmoeting met Lady Diana?

„Ik ontmoette prinses Diana voor het eerst toen ze met prins Charles verloofd was. Wij zouden optreden in het Royal Opera House. Ze was verlegen en leek heel erg onzeker. Ik merkte haar gevoel van humor op, ze was erg grappig.”

Hoe zou u jullie vriendschap beschrijven?

„Als directeur van het Engels Nationaal Ballet, heb ik haar goed leren kennen omdat ze onze beschermvrouwe was. We hadden een soortgelijk gevoel voor humor en konden vaak met elkaar lachen. Het vertrouwen groeide tussen ons en dat is tot het einde van haar leven zo gebleven. Ze was zo makkelijk om mee om te gaan. Ze had geen airs en graces, maar was uiterst vriendelijk, en zorgzaam.

Toen ze ouder werd, werd ze meer zelfverzekerd. Haar vermogen om sterk te blijven wanneer ze het zwaar had, heb ik altijd zeer bewonderd. Het is bijna twintig jaar geleden dat ze stierf.”

Denkt u veel aan haar? 

„Natuurlijk denk ik vaak aan haar. Ze had een grote impact op mijn leven.”

Wat mist u het meeste van haar?

„Ik mis de aanstekelijke lach en haar ‘aura’. Als ze een kamer inliep, lichtte alles op. Ik mis ook haar liefdevolle en zorgzame natuur die je zo duidelijk kon zien als ze over haar jongens sprak.”

Als beschermvrouwe van de balletopleiding, zal ze vast hebben genoten van uw producties… 

„Ze was er dol op. Ze had als kind zelf ook balletles gehad. Dansen was een geweldige vlucht voor haar. Ze was ontspannen tijdens repetities en optredens. Ze was erg professioneel en geïnteresseerd in het proces als ik nieuw werk creëerde.”

Wat betekent ballet voor u?

„Ballet is bijna mijn leven. Ik hou er van, ik haat het, het frustreert me, het maakt me opgewonden, het maakt me bang, het verveelt me… Het geeft zoveel verschillende emoties.”

Hoe verliep de samenwerking met het Shanghai Ballet?

„Ik moest geduldig zijn. In het verleden waren ze zeer beïnvloed door de soms overweldigende en overdreven stijl van de Russen, zodat het aanvankelijk moeilijk was om aan te passen. Ook om hun emoties te uiten en niet alleen te vertrouwen op hun lichaam. Maar het is allemaal goed gekomen!”