Lang applaus in Kamer om verblijfsregeling voor Surinamers
DEN HAAG (ANP) – In de Tweede Kamer heeft vanaf de publieke tribune lang applaus geklonken na het aannemen van een motie om een verblijfsregeling voor Surinamers in te stellen. Een ruime Kamermeerderheid wil zo’n regeling voor honderden Surinamers die ongedocumenteerd in Nederland wonen.
Naar schatting zeshonderd tot achthonderd mensen werden voor de onafhankelijkheid in 1975 in Suriname als Nederlander geboren en kwamen na de onafhankelijkheid naar Nederland. Ze hadden daarna vijf jaar de tijd om een Nederlands paspoort aan te vragen, maar door allerlei omstandigheden hebben ze dat niet gedaan. Het gevolg is dat ze al jaren zonder papieren in Nederland leven. De regeling moet gelden voor mensen die nu tien jaar of langer in Nederland zijn.
CDA-leider Henri Bontenbal, die de motie indiende, wil zo snel mogelijk van het kabinet weten hoe de motie wordt uitgevoerd. “Ik had er wel wat energie voor nodig. Maar het heeft een hele brede steun, dus dat is gewoon mooi”, zei hij na afloop. “Die groep zit al heel lang klem. Dat is een beetje treurig, dat je denkt: waarom is dat niet eerder gefixt?” Bontenbal denkt “dat het helpt” dat hij niet uit een links of rechts kamp komt, en dat het mede daardoor is gelukt om genoeg steun voor zijn motie te krijgen.
‘Afhankelijk’
Bij aanwezigen in de Kamer klinkt na afloop van de stemming grote opluchting. “We zijn er nog niet, maar dit is een eerste stap”, zegt Lucien. Hij woont inmiddels 31 jaar in Nederland, zonder Nederlandse papieren. “Je kunt niet normaal functioneren, je kunt niet werken, je bent van anderen afhankelijk. Dat is geen prettig leventje en geen lekker leventje.” Ook Jayant ziet “licht aan het einde van de tunnel”. Hij is 24 jaar in Nederland en heeft tevergeefs meerdere pogingen gedaan om het Nederlanderschap toch te verkrijgen. Beide aanwezigen wilden hun achternaam niet geven.
“Omdat mijn ouders onwetend waren en geen informatie hadden, wisten ze niet welke wegen ze moesten bewandelen om wel een Nederlands paspoort aan te vragen”, zegt Jayant. “Het is wel heel lastig om te overleven. Je bent afhankelijk van andere mensen, van familie, van vrienden. Als zij er niet waren geweest, was ik misschien op straat beland en had ik geen leven gehad.”
ANP
