Martien vertelt over oogtrauma: ‘Mijn moeder deed niets’

Zodra Martien Meiland een bekend gezicht op de tv werd vroegen velen zich af: wat is er mis met zijn oog? De kasteeleigenaar onthulde dat hij als kind een ongeluk met een schaar had, maar gaf niet veel details prijs. Nu vertelt hij voor het eerst de gruwelijke details van zijn jeugdtrauma.

Schaar

In Martien’s biografie vertelt Martien alle details van het vreselijke ongeluk. Zo onthult hij dat zijn moeder de verwonding wegwuifde, waardoor de schade verergerde. Martien vertelt openhartig hoe het gebeurde.

,,Ik was vier. Mijn moeder was boven aan het stofzuigen en ik zat beneden in mijn eentje plaatjes te knippen. Daarbij stak ik per ongeluk met die schaar in mijn oog. Het deed niet echt zeer, maar ik ging toch maar even naar boven: ‘Mam, ik heb in mijn oog gestoken’. Ze keek en zei: ‘Ik zie niets, is prima.’ Zo was zij. Altijd heel makkelijk.”

Achteraf blijkt dat er direct ingegrepen had moeten worden. Pas de volgende ochtend zag Martien’s moeder de ernst van de situatie in en werd er ingegrepen.

,,De volgende ochtend werd ik wakker en mijn hele kussen was drijf- en drijfnat. Dus ik weer naar mijn vader en moeder: ‘Mam, mijn kussen is helemaal nat’. Toen zei ze: ‘Dat is niet goed. Dan gaan we toch maar naar de huisarts.”

LEES OOK:

Martien vindt Ryanne een ‘brutaal meisje’ bij Wie van de 3

Ziekenhuis

Toen Martien eenmaal bij de huisarts aankwam schrok hij en stuurde hij Martien direct door naar het ziekenhuis. ,, Die zei: ‘Dat is heel foute boel. Direct naar het ziekenhuis!'”

Vanaf toen werd Martien’s complete leven in beslag genomen door het ongeluk. Hij spendeerde een halfjaar in een Leids ziekenhuis, gevolgd door een halfjaar in Sluiskil in Zeeland. Martien werd negen keer geopereerd aan zijn oog. Hij vertelt hartverscheurende details over zijn tijd in het ziekenhuis als klein jongetje.

,,Vreselijk! Zeker dat Zeeland. Ik lag op een kamer met een kind dat elke dag bezoek kreeg. En mijn ouders kwamen alleen in het weekend, ze moesten met de pont.”

Trauma

Na jaren vol operaties en ziekenhuisopnames was er nog steeds geen positief resultaat. ,,Het hielp allemaal niets – ik was blind aan dat oog.” Toen Martien ouder werd was hij helemaal klaar met de poespas rondom zijn oog. ,,Toen ik een jaar of twaalf, dertien was, dacht ik: ‘Wat moet ik met die poppenkast? Ik stop ermee’. Had ik acht jaar voor niets lopen klooien.”

Martien bleef enkel lichtflitsen met zijn rechteroog zien. Hij wist niet beter en wende aan zijn handicap. Totdat er licht aan het einde van de tunnel kwam: een zakenman bood hem ‘een nieuw oog’ aan. Martien kon het niet geloven. ,,Ik zeg: ‘Ik krijg van jou een nieuw oog? Dat kan toch helemaal niet?'” De zaken man verzekerde hem van wel en nodigde hem uit in zijn oogziekenhuis voor onderzoeken.

Ook dit eindigde in een enorme teleurstelling voor Martien. ,,Ik kreeg de hele dag door allerlei onderzoeken. Om half zeven ’s avonds kreeg ik de uitslag. Het was toch niet mogelijk. De spieren waren in al die jaren zo verslapt, die zouden nooit meer aan dat nieuwe oog vast kunnen houden.”

Nog steeds ervaart Martien het oogongeluk als een enorm jeugdtrauma. ,,Als onze kleindochter Claire een schaar pakt, sta ik meteen op mijn achterste benen. Weg met die schaar! Het is natuurlijk toch een trauma.”