‘Ridder’ Irma knokt voor elke hond in nood

In Oldenzaal, waar onlangs 35 hondjes via de stichting AnimalinNeed een nieuw veilig thuis in ons land hebben gekregen, kan Irma Neijman (55) haar woede over zóveel dierenleed nauwelijks bedwingen. Deze politievrouw met een hart van goud heeft soms moeite om haar emoties te verbergen. Vind je het gek? Veertig uur vrije tijd gaat er per week op aan deze ‘hobby’, die ooit begon toen ze las over het werk van Peter Koekebakker, de man die zwerfhonden opving in het Spaanse La Linea.
Dierenheld
Twintig jaar geleden ging ze bij wijlen Peter Koekebakker in Zuid -Spanje langs, de legendarische dierenheld die haar injecteerde met zijn levenswerk: knokken voor elk dier dat geen thuis heeft en slachtoffer is van het leven. Geen concessies: helpen, helpen helpen! Vanaf dat moment ging er voor Irma een wereld open. Toen ze vijf was redde ze al visjes van een gewisse dood en vanaf haar tiende is ze vegetarisch. Irma keek in de afgelopen twintig jaar letterlijk de dood in de ogen. Toegetakelde honden, slachtoffers van dierenmishandeling, van de wreedheid van mensen. Hartverscheurend. Haar onvermijdelijke tranen bij zo veel ellende zette Irma om in actie. Onvermoeibaar ging ze aan de slag, gedreven en recht door zee. „Ik hield meteen van Peter en zei direct dat ik hem wilde helpen”, zegt Irma, die van haar hart geen moordkuil maakt. Met andere vrijwilligers werd AnimalinNeed opgericht. De honden uit het buitenland krijgen in ons land een tweede kans.”
Opvangasiels
De hondjes komen inmiddels binnen via opvangasiels vanuit Portugal, Spanje, Griekenland, Curaçao en Roemenië. De nieuwe baasjes halen de honden op in een professionele opvang in Oldenzaal, waar sommige hondjes even kunnen bijkomen of door hun nieuwe baasjes worden opgehaald. Irma zou ze allemaal in huis willen halen. Vorig jaar konden 1.200 honden naar een nieuw huis via AnimalinNeed. „We krijgen ook kritiek”, zegt Irma in sneltreinvaart. „Waarom halen jullie honden uit het buitenland als onze Nederlandse asielen vol zitten? Dat is dus onzin. Onze asielen zitten niet vol. Met onze kennis en ons werk, dat gaat ook over bewustwording. Via sterilisatieprojecten kunnen we kansrijke honden aan een beter nieuwe leven helpen”, aldus Irma, die zich afzet tegen broodfokkers en illegale hondentransporten uit het buitenland. „Wij volgen strikt de regels van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. Uiteraard. Jonge honden, volledig ingeënt, komen rond hun vierde maand naar Nederland.”
Winstoogmerk
Als geen ander weet Irma hoe het leven van gezinnen, maar ook van ouderen wordt verrijkt door een hond in huis. De zorg voor het nieuwe maatje, de gezelligheid die de hond brengt, zorgt voor levensvreugde. Irma en haar vrijwilligers hebben desondanks strenge regels die soms ook voor teleurstellingen zorgen. De kosten van een hond kunnen oplopen, vooral door de enorm gestegen kosten voor de behandelingen door een dierenarts. Het stoort Irma dat het winstoogmerk steeds meer de doorslag geeft bij de dierenklinieken. Ja, ze hebben de allerbeste apparatuur maar de kosten rijzen de pan uit bij bijzondere behandelingen.
Ridder
Irma werd drie jaar geleden tot haar grote verrassing tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau benoemd. De Poeldijkse laat foto’s zien van honden die ze aantrof in asielen. Een hond zo dik dat die alleen maar kan waggelen. Een klein hondje met een botziekte, die met gebogen pootjes door zijn kennel loopt. Met de mobiele telefoon staat Irma in contact met hondenredders en de asielen. Bij leed en pijn is er geen tijd te verliezen. Er wordt dag en nacht gebeld, transporten rijden af en aan en ze bezoekt met de vrijwilligers om de maand de buitenlandse opvangplekken. „Als ik zie hoe sommige honden eraan toe zijn, hoe ze je ont-wapenend aanstaren terwijl ze volledig in de ellende verkeren.Ze hebben er niet om gevraagd en ze hebben ook recht op een goed leven”, aldus Irma, die nog een ultieme droom wil realiseren. „Ik wil een hospice starten voor oude honden, die tot het einde van hun leven een fijn onderkomen hebben met liefdevolle zorg.”