Zware dag voor OML'er Roy: 'Meer tijd nodig'

,,Zeven jaar geleden begon een leven dat anders liep dan we ooit hadden gehoopt”, schrijft ze. Wat begon als een vermoedelijke epilepsie-aanval, bleek het startpunt van een jarenlange strijd tegen ziekte en onzekerheid.

Nietsvermoedend

Annick deelt foto’s van die dag en vertelt hoe ze, nietsvermoedend, naar het ziekenhuis gingen. ,,Zeven jaar geleden maakten we deze foto’s om 13:53, vlak voordat ons leven op de kop kwam te staan. Toen nog denkende dat Roy epilepsie had. Uren lang controles, testen, CT-scan, MRI, en toen…”

Jong

Ze beschrijft hoe jong en onervaren ze waren. Net samenwonend, vol dromen en plannen voor de toekomst. Sommige dromen kwamen uit, andere verdwenen naar de achtergrond omdat de prioriteiten verschoven. Vorig jaar stond het stel minder stil bij deze datum, maar dit jaar is dat anders. ,,Dit jaar voelen we hem weer, in alles.”

Meer tijd

Ondanks alle tegenslagen zijn Roy en Annick dankbaar voor het gezin dat ze nu vormen. ,,Na zeven jaar kunnen we zeggen: we zijn er nog. Niet meer met z’n tweeën, maar met z’n drieën.”

Hun hoop voor 2026 is hoopvol en pijnlijk tegelijk: ,,Welke wending het leven ons ook brengt, op korte of lange termijn. Als we één wens mogen uitspreken voor 2026, dan is het maar één simpele wens: meer tijd samen.”